Ang gabi bago ang kasal, nakilala ko muli si Moka - ang batang kaibigan na nakipag-ugnay sa akin pagkatapos ng maraming taon. Mas maganda na ngayon si Moka kaysa sa mga alaala ko, kaya naaalala ko ang dati kong damdamin at tibok ng puso ko. "Samahan mo na lang ako ng kaunti pa... Hindi ba?" – Hinila ako ng paanyaya ni Moka sa bahay niya. Kahit alam kong mali iyon, hinalikan ko pa rin siya, ang aking mga dila ay nakabalot sa isa't isa, at ang pakiramdam ng kaguluhan at kasiyahan ay unti unting nabura ang kasalanan. Para bang gusto kong mabawi ang mga araw na lumipas, nag-aalala akong nakipagtalik kay Moka, itinapon ang lahat ng aking tamod sa kanya, ngunit wala sa amin ang nasiyahan. "Ang gabing ito ay hindi binibilang bilang pangangalunya..." – sabi ko sa aking sarili, hinahayaan ang mga bulong ng diyablo na makaakit sa akin.