Pumunta ako sa Tokyo at nagsimula ng negosyo, pero nabigo, at ang lahat ng natira sa akin ay utang. Nang ako ay nalilito at bumalik sa tahanan ng aking mga magulang, na parang umalis ng bahay, sinalubong ako ng aking biyenan, si Akari, isang kaibigan mula pagkabata. ‘… Matanda na ako.’ Maging si Akari ay mabait sa akin tulad ng dati. ‘Umuwi ka na!’ Ang aking nakatatandang kapatid ay nagtrabaho kahit na sa kanyang puso ay nagagalit na parang nag-aapoy. Hindi ko kayang kontrolin ang damdaming itinago ko at itinulak si Akari.