De avond voor de bruiloft ontmoette ik Moka weer – de jonge vriend die na vele jaren contact met me opnam. Moka is nu veel mooier dan mijn herinneringen, waardoor ik me mijn oude gevoelens herinner en mijn hart bonsde. "Blijf nog even bij me... kun je niet?" – Moka's uitnodiging trok me naar haar huis. Hoewel ik wist dat het verkeerd was, kuste ik haar nog steeds, mijn tongen om elkaar heen gewikkeld en het gevoel van opwinding en plezier wiste de zonde geleidelijk uit. Alsof ik de dagen die voorbij waren terug wilde krijgen, neukte ik Moka verwoed en gooide al mijn sperma naar haar, maar we waren geen van beiden tevreden. "Vanavond telt niet als overspel..." – zei ik tegen mezelf, terwijl ik me liet meeslepen door het gefluister van de duivel.