Hoop is het doel geworden van Chikan op de bus die ze dagelijks gebruikt om naar school te gaan. Ik kan niet geloven hoe de vingers van Han omhoog kropen zonder geluid, het voelt zo goed... Een aanval om te zeggen dat dat het minste is! Hoewel het in mijn hoofd walgelijk zou moeten zijn, zocht mijn lichaam... Terwijl ik geen geluid kon maken, kan ik niet geloven hoeveel liefdevolle tranen zijn weggevloeid! Wat bindt is niet de rode draad van het lot, maar de draad van seksuele liefde. Hoop, die gehoorzaam is geworden, valt in een onreine relatie en neemt vandaag weer de bus in afwachting van Han.